Kiedy jesteś na zewnątrz, narażony na wiatr i deszcz, oczekujesz odzieży, w której będzie Ci ciepło i sucho, która pozwoli Ci zachować swobodę ruchów i w której nie będziesz zgrzany ani spocony. Mówi się, że wszystkie rodzaje tkanin, od ultra cienkich i elastycznych do bardziej wytrzymałych, klasycznych płaszczy przeciwdeszczowych, są wodoodporne i oddychające. Jak to działa? 

Zacznijmy od odporności na wodę. Generalnie tkanina powinna wykazywać wodoodporność rzędu 3000 mm (3 m) słupa wody lub więcej. Brzmi całkiem prosto, prawda? Niestety to trochę bardziej skomplikowane. Istnieje wiele różnych metod testowych i każda z nich ma inne założenia i procedury. A zatem, dopóki nie mamy pewności, że użyto takiej samej metody testowej, trudno będzie je porównać. 

Najczęściej stosuje się metodę słupa wody.  Polega ona na wlewaniu wody w rurę i pomiarze ciśnienia, jakie wytrzyma umieszczona pod nią rozciągnięta tkanina. Dziś zasada jest taka sama, z tym, że testy zostały zautomatyzowane. Normy EN ISO 811 i JIS L 1092 to przykładowe metody testowe. Tempo zwiększania ciśnienia wody w każdym teście może być inne, co skutkuje bardzo różnymi wynikami. 
Podobnie jest z oddychalnością, którą można testować na niezliczone sposoby. Najpopularniejsze metody testują ilość pary wodnej przechodzącej przez tkaninę. W dwóch takich testach, JIS L 1099 i ASTM E96/E96M, wartości powinny być wysokie. Można też przetestować tkaninę, sprawdzając jej odporność na parę. W tego typu testach, takich jak EN ISO 11092, wartości powinny być niskie. 

A zatem ta sama tkanina przetestowana za pomocą różnych metod może wykazywać zupełnie różne właściwości. 
Tkanina jest laminowana z membraną zapewniającą wodoodporność i oddychalność. Laminowanie to po prostu przyklejanie cienkiej folii z tworzywa sztucznego do tkaniny. Wyróżniamy dwa główne rodzaje tkanin. Jeden ma maleńkie mikroskopijne pory, które umożliwiają odprowadzanie pary, ale są zbyt małe, aby przepuszczać krople wody. Drugi rodzaj posiada materiał w warstwie laminatu, który wchłania wilgoć z wnętrza odzieży i odprowadza ją na zewnątrz. To najlepsze rozwiązanie w przypadku odzieży przeznaczonej dla zimnego klimatu, ponieważ wchłanianie wymaga niższej temperatury na zewnątrz odzieży. 
W obu rodzajach warstwa laminatu zapewnia tkaninie wodoodporność. 
Innym sposobem zapewnienia wodoodporności jest pokrycie spodu lub wierzchu tkaniny warstwą plastiku. 

Wierzchnia warstwa tkaniny jest zwykle wzmocniona hydrofobowym wykończeniem, aby zapewnić maksymalną wodoodporność. W ten sposób krople wody ściekają po powierzchni, uniemożliwiając wchłanianie wody przez tkaninę zewnętrzną, dzięki czemu odzież nie staje się ciężka ani zimna. Pomaga to także chronić przed brudem, który w przeciwnym razie powodowałby przesiąkanie wody przez membranę. 

Przetestowaliśmy wodoodporność i oddychalność naszych materiałów 1977 i 1987 za pomocą różnych metod testowych. 
Jak można zobaczyć w poniższej tabeli, w zależności od wybranej metody uzyskaliśmy różne wyniki. 

 
*Test zazwyczaj jest przerywany przy wartości 20 000 Pa, która jest maksymalnym limitem dla normy EN 343, klasa 4. 
Wartości dotyczą tylko tkaniny laminowanej. 

WODOODPORNOŚĆ

VENTILABILITY

*The test is usually stopped at 20 000 Pa which is the maximum limit for EN343, class 4.
The values only refer to laminated textile.